Podstawę prawną w zakresie obowiązku wypłaty pełnej kwoty odszkodowania stanowią przepisy Kodeksu cywilnego, które określają zasady odpowiedzialności za szkodę oraz sposoby jej naprawienia. Odszkodowanie powinno obejmować zarówno straty, jakie poszkodowany poniósł, jak i utracone korzyści, których mógłby się spodziewać, gdyby szkoda nie powstała.

W kontekście ubezpieczenia OC i AC warto także przywołać przepisy Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Z kolei w przypadku ubezpieczeń dobrowolnych (w tym AC) szczególne znaczenie mają postanowienia umowne zawarte w ogólnych warunkach ubezpieczenia (OWU).

W każdym przypadku ubezpieczyciel jest jednak zobowiązany do wypłaty odszkodowania w wysokości odpowiadającej rzeczywistym kosztom przywrócenia stanu pojazdu sprzed wypadku lub – jeśli naprawa nie jest możliwa lub byłaby ekonomicznie nieuzasadniona – do wypłaty tzw. szkody całkowitej odpowiadającej wartości rynkowej pojazdu.

Zaniżenie odszkodowania może wynikać z różnych przyczyn, wśród których najczęściej spotykane są:

1. Zastosowanie nieoryginalnych części – ubezpieczyciel przy wycenie szkody może zakładać użycie tańszych zamienników, co w efekcie obniża kwotę.
2. Zaniżona stawka roboczogodziny – zamiast uwzględnić średnią rynkową stawkę za usługi warsztatu samochodowego w danym regionie, ubezpieczyciel może przyjmować dużo niższe stawki.
3. Pominięcie niektórych uszkodzeń – zdarza się, że ubezpieczyciele ignorują dodatkowe uszkodzenia, np. gdy dopiero w trakcie naprawy wychodzą na jaw dalsze konsekwencje kolizji.
4. Nieprawidłowa wycena wartości pojazdu – przed wypadkiem auto mogło być w bardzo dobrym stanie technicznym czy mieć niski przebieg, co podwyższałoby jego wartość rynkową. Jeśli ubezpieczyciel tego nie uwzględni, odszkodowanie za szkodę całkowitą lub częściową będzie zaniżone.
5. Amortyzacja części – ubezpieczyciele czasem naliczają tzw. amortyzację, tłumacząc się zużyciem określonych elementów, co również przekłada się na niższą wypłatę.

1. Szkoda parkingowa: ktoś zarysował błotnik lub drzwi, uszkodzone zostało lusterko. Ubezpieczyciel przyjmuje, że naprawa może kosztować np. 1000 zł, podczas gdy wycena warsztatu wskazuje 1500 zł z uwzględnieniem oryginalnych części i lakierowania całego elementu.
2. Stłuczka na skrzyżowaniu: zniszczeniu uległ zderzak, reflektor i chłodnica. Ubezpieczyciel proponuje wycenę 3000 zł przy założeniu stosowania zamienników, zaś poszkodowany otrzymuje z warsztatu kosztorys na poziomie 5000 zł.
3. Szkoda całkowita w ubezpieczeniu OC: auto zostaje tak poważnie uszkodzone, że koszt naprawy przewyższa jego wartość. Ubezpieczyciel obniża jednak wartość samego pojazdu sprzed zdarzenia (np. nie uwzględnia droższych elementów wyposażenia) i proponuje kwotę, która nie pozwala na zakup samochodu o podobnych parametrach na rynku wtórnym.

1. Dokładnie przeanalizuj kosztorys – zwróć uwagę na rodzaje i ceny części oraz stawki robocizny. Jeśli ubezpieczyciel uwzględnił tańsze zamienniki, a Ty chcesz naprawiać auto w autoryzowanej stacji obsługi (ASO) lub oryginalnymi częściami, może Ci przysługiwać wyższa kwota.
2. Porównaj kosztorys z realnymi kosztami napraw – zapytaj w co najmniej kilku warsztatach o wycenę naprawy Twojego pojazdu.
3. Zwróć się do niezależnego rzeczoznawcy – specjalista sporządzi profesjonalną opinię, która może okazać się kluczowa przy odwołaniu lub w ewentualnym sporze sądowym.
4. Skonsultuj się z kancelarią prawną specjalizującą się w odszkodowaniach – doświadczeni eksperci na podstawie przedstawionych dokumentów zweryfikują, czy wypłacona kwota odpowiada rynkowej wartości naprawy.

Aby uzyskać wyższą, uczciwą rekompensatę za szkodę, poszkodowany powinien:

1. Zgromadzić dowody i dokumentację – zdjęcia uszkodzeń, faktury za wcześniejsze naprawy (jeśli mają znaczenie przy ustaleniu stanu technicznego pojazdu), kosztorys z warsztatu, a także wszelką dokumentację medyczną (gdy doszło do uszkodzenia ciała) czy inne potwierdzenia poniesionych kosztów.
2. Dokonać niezależnej wyceny – warto skorzystać z usług rzeczoznawcy samochodowego. Koszt takiej opinii może się różnić w zależności od regionu i zakresu usługi, ale zazwyczaj jest to wydatek, który może się zwrócić, jeśli uda się zwiększyć odszkodowanie.
3. Złożyć pisemne odwołanie od decyzji ubezpieczyciela – w piśmie należy precyzyjnie wskazać wszystkie uchybienia w dotychczasowej wycenie.
4. W razie braku porozumienia – rozważyć skierowanie sprawy do sądu – pamiętajmy jednak, że to ostateczność, wiążąca się z kosztami i dłuższą procedurą.
5. Rozważyć skorzystanie z pomocy kancelarii odszkodowawczej – profesjonalne wsparcie prawników i negocjacje z ubezpieczycielem często kończą się korzystnym dla poszkodowanego ugodowym rozwiązaniem.

Składając odwołanie (reklamację) od decyzji o wypłacie odszkodowania, warto zadbać o:

1. Formalną stronę pisma – podać swoje dane, dane ubezpieczyciela, numer polisy, numer szkody, datę zdarzenia, ewentualnie inne informacje wymagane przez ubezpieczyciela.
2. Dokładne uzasadnienie – wskazać, dlaczego uważamy, że odszkodowanie jest zaniżone, np. z powodu niewłaściwych stawek, nieuwzględnionych uszkodzeń, zastosowania nieoryginalnych części itd.
3. Dowody – załączyć wszystkie posiadane dokumenty: kosztorys niezależnego rzeczoznawcy, faktury, zdjęcia, opinię warsztatu samochodowego.
4. Żądanie dopłaty – jasno określić, jaka kwota powinna zostać dopłacona, wraz z argumentacją i dokumentacją potwierdzającą tę kwotę.
5. Termin odpowiedzi – przepisy nakładają na ubezpieczyciela obowiązek rozpatrzenia reklamacji w terminie do 30 dni (w określonych przypadkach 60 dni).
6. Informację o dalszych krokach – warto zaznaczyć, że w razie odmowy lub nieuwzględnienia roszczenia w przepisowym terminie, sprawa może zostać skierowana do sądu bądź Rzecznika Finansowego.

Po złożeniu odwołania ubezpieczyciel powinien ponownie przeanalizować sprawę i – jeśli argumenty poszkodowanego są zasadne – przyznać dopłatę. W praktyce jednak ubezpieczyciele nierzadko utrzymują swoje stanowisko, co zmusza poszkodowanego do skierowania sprawy na dalszą ścieżkę sporu.

Złożenie pozwu przeciwko ubezpieczycielowi jest najczęściej ostatecznością, ale bywa konieczne, gdy:

1. Ubezpieczyciel konsekwentnie odmawia uwzględnienia roszczeń, mimo mocnych dowodów na niewłaściwą wycenę szkody.
2. Odwołanie nie przyniosło żadnego rezultatu – brak dopłaty, brak negocjacji, brak porozumienia.
3. Kwota sporu jest na tyle wysoka, że opłaca się ponieść koszty postępowania sądowego i wynajęcia pełnomocnika (radcy prawnego lub adwokata).

Decyzja o skierowaniu pozwu do sądu wiąże się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej oraz – w zależności od potrzeb – kosztami opinii biegłego. W razie wygranej to ubezpieczyciel może zostać obciążony tymi kosztami, jednak trzeba liczyć się z ryzykiem, że postępowanie może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat, zwłaszcza w większych miastach.

Zdecydowanie tak. Prawo do odwołania się od decyzji ubezpieczyciela jest jednym z podstawowych mechanizmów chroniących interesy poszkodowanych. Koszt złożenia takiego wniosku jest w zasadzie zerowy (wystarczy przygotować pismo i ewentualne załączniki), a korzyści mogą być znaczące:

• Ubezpieczyciel może zweryfikować swój kosztorys i dopłacić brakującą część odszkodowania.
• Nawet w przypadku, gdy odwołanie nie będzie uwzględnione, poszkodowany zyskuje dodatkowe argumenty, które można później wykorzystać w sądzie.
• W wielu przypadkach ubezpieczyciele wolą ugodowe rozwiązania, aby uniknąć kosztownego i czasochłonnego postępowania sądowego.

Ważne jest, by odwołanie było starannie przygotowane, rzetelnie udokumentowane i zgodne z terminami określonymi w umowie ubezpieczenia i przepisach (np. terminami przedawnienia roszczeń).

Jeżeli zmagasz się z zaniżonym odszkodowaniem, nie jesteś sam. Codziennie setki poszkodowanych kierowców w całej Polsce otrzymują od ubezpieczycieli oferty znacząco odbiegające od realnych kosztów naprawy lub odszkodowania za szkodę całkowitą. W takiej sytuacji nie musisz rezygnować z walki o należną Ci kwotę.

Skontaktuj się z naszą kancelarią odszkodowawczą, a zyskasz:

1. Profesjonalne wsparcie prawne – nasi specjaliści dokładnie przeanalizują Twoją sprawę, przedstawią możliwe rozwiązania i pomogą w podjęciu optymalnych kroków.
2. Wyceny niezależnych rzeczoznawców – współpracujemy z doświadczonymi ekspertami, którzy opracują wiarygodny kosztorys naprawy auta lub wycenią wartość pojazdu.
3. Negocjacje z ubezpieczycielem – nasi prawnicy mogą w Twoim imieniu prowadzić rozmowy z towarzystwem ubezpieczeniowym, dążąc do ugodowego załatwienia sporu.
4. Reprezentację przed sądem – w sytuacji, gdy sprawa trafi do sądu, możesz liczyć na profesjonalną i skuteczną obronę Twoich interesów.
5. Oszczędność czasu i nerwów – zamiast samodzielnie zmagać się z biurokracją i procedurami, powierz walkę o odszkodowanie specjalistom w tej dziedzinie.

Pamiętaj, że roszczenia z tytułu polis ubezpieczeniowych – w tym OC i AC – mają określone terminy przedawnienia. W większości przypadków czas na dochodzenie roszczeń wynosi trzy lata (licząc od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie zobowiązanej do naprawienia szkody), jednak w praktyce często mówi się o terminie trzech lat od daty zdarzenia. W przypadku szkód majątkowych z umów ubezpieczenia dobrowolnego (np. AC) termin przedawnienia może być jeszcze inny (zazwyczaj 3 lata), a przy szkodach osobowych – 3 lata od dnia dowiedzenia się o szkodzie, nie dłużej niż 20 lat od zdarzenia. Dlatego nie warto zwlekać z podjęciem konkretnych działań.